W sobotę 28.11.2015 r. odbył się I miejski Przystanek PaT w Szkole Podstawowej w Podkowie Leśnej. Wyczekiwałam na to wydarzenie odkąd dowiedziałam się o nim. Tego dnia wstałam o piątej rano, aby się wyszykować i na zbiórce byłam godzinę przed czasem. Na miejscu spotkałam bliźniaczki: Justynę i Renatę. Za 2 minuty doszedł do nas Sebastian i dojechała Julka z Ewą. W takim komplecie 6-cio osobowym + 6 innych osób, które poznałam tego dnia, ruszyliśmy piechotą do Podkowy.

Dotarliśmy na miejsce, zarejestrowaliśmy grupę, rozebraliśmy się z kurtek i poszliśmy pod scenę. Kiedy ogłaszali warsztaty jakie się odbędą, nie było moich zajęć z fotografii. Usiadłam na trybunach nie widząc co zrobić, a oczy zrobiły mi się szklane. Podeszła do mnie pani Olga, nasz opiekun i zapytała „Co się stało?”. Odpowiedziałam jej, że nie ma moich zajęć fotograficznych, wtedy pani Olga poszła do jednego z fotografów (jak się potem okazało na imię miał Marcin) i zapytała się czy nie może mnie przygarnąć i poopowiadać mi o technikach fotografii. Podszedł do mnie pan Marcin, ja w tym momencie rozpłakałam się. Wtedy on przytulił mnie i powiedział: „Dziewczyno!! Nie płacz. Jesteś na PaT'cie!” Wtedy od razu uśmiech pojawił mi się na twarzy .

W ten sposób mogłam zobaczyć jak wszystko powstaje "od kuchni" patrząc ile ludzi za tym stoi i ile serca w to wkładają. Widziałam wszystkie warsztaty jak powstają. Mimo atrakcji za kulisami, były też takie gdzie brali udział wszystkie osoby np. taniec belgijki, czy przemarsz ulicami Podkowy Leśnej na PaTosferę.
Emocje, które towarzyszyły mi tego dnia były niesamowite. Raz był smutek, rozczarowanie, które doprowadzały mnie do płaczu, ale miałam przy sobie osoby, które podnosiły mnie na duchu. Gdy na PaToswerze biegałam z aparatem po ulicy miałam uśmiech od ucha do ucha .

Chciałabym bardzo podziękować Marcinowi, który wytłumaczył mi w fotografii to co było dla mnie "Czarną Magią" i, że mnie przygarnął, gdy nie widziałam już co zrobić. Bez niego, ten dzień nie byłby udany, bo to był jeden z najlepszych dni w moim życiu. DZIĘKUJĘ!!!

Aleksandra Strakowska

„Grupa Liderów”